☺♥هر آنجه نوشتنی باشد از اشک تا لبخند♥☺

==> ثنا <==
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
بودنم را هيچ کس باور نداشت هيچ کس کاري به کار من نداشت بنويسيد بعد مرگم روي سنگ با خطوطي نرم و زيبا و قشنگ او که خوابيده است در اين گور سرد بودنش را هيچ کس باور نکرد




يادمان باشد اگر خاطرمان تنها شد
طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم...
کاش معشوقه از عاشق طلب جان میکرد
تا که هر بی سر و پایی نشود یار کسی!


روزی که مرا بر گل رویت نظر افتاد / احساس نمودم که دلم در خطر افتاد

تا چشم من افتاد به گلبرگ جمالت / زیبایی گل های بهار از نظر افتاد . . .




نه یادی میکنی نه میری از یاد / به نیکی باد یادت ای پریزاد

مرا کردی تو ای دوست ، فراموش / فراموشیست رسم آدمیزاد . . .



مسافری آمد و رفت و سایه اش نه بر جاده ، که بر دل ماند . باور نمی کنم که ناگهان به سادگی آب ، از ساحل سلام دل بر کنم تا لحظه لحظه در دل دریای دور ، امواج بیکران دقایق را پارو زنم . دلتنگی همیشه از ندیدن نیست ، لحظه های دیدار با همه ی زیبایی گاه پر از دلتنگیست که مبادا دیدار شیرین امروز ، خبر تلخ فردا باشد .




زندگی کوتاه است ، قوانین را زیر پا بگذار ، به سرعت ببخش ، با صداقت عاشق شو و با حرارت ببوس ، همیشه بخند ، هیچ وقت لبخند را از لبهایت دریغ نکن ، مهم نیست زندگی چقدر عجیب است ، زندگی همیشه آنطور که ما فکر می کنیم پیش نمی رود ، اما تا زمانی که هستیم ، باید بخندیم و سپاسگذار باشیم .





نیمکت چوبی کهنه نم گرفته زیر بارون ، زیر سقف بی قرار شاخه های بید مجنون ، ابر بی طاقت پاییز مثل من چه بی ستارست ، مثل من شکسته از این نامه های پاره پارست .




پروانه نمي ميرد تا گل به بغل دارد
اين سينه نمي ميرد تا عشق تورا دارد.




لبريزتر از هزار پيمانه شديم ديوانه‌تر از هزار ديوانه شديم ديديم گلي به روي ما مي‌خندد از پيله درآمديم و پروانه شديم




سيل دريا ديده هرگز بر نمي گردد به جوي
نيست ممکن هرکه عاشق شد دگر عاقل شود




از دیده به جاش اشک خون می آید / دل خون شده ، از دیده برون می آید

دل خون شد از این غصه که از قصه عشق / می دید که آهنگ جنون می آید . . .



.
گفتی دوستم داری به اندازه قطرات بارانی که بر روی صورتت میریزد

و من هم دوستت دارم بدون توجه به چتری که روی سرت گرفتی . . .

.



هنگامی دستم را دراز کردم که دستی نبود ، هنگامی لب به زمزمه گشودم که مخاطبی

نداشتم و هنگامی تشنه آتش شدم ، که در برابرم دریا بود و دربا و دریا . . .





دلم سبک نشد ازت دلم هنوز می خواد بیای

حتی با این که می دونم شاید دیگه منو نخوای

بزار که راحتت کنم از توی رویات نمیرم

می خوام کنار پنجره به یادت آروم بمیرم . . .




دل به هر کجا رو کند ، آخر بيايد سوي دوست / قبله دل ها کجا باشد به غير از کوي دوست





در کاخ مجلل خبر از عشق مجو / که سعادت همه در کلبه درويشان است





دروغ نيست اگر بگوويم

که بي تو، زنده ماني ميکنم ، نه زندگاني !





از ميان اشک هاي غبار آلود که محتاج هر محبت است ، قطره اشکي به نام

سلام تقديمت ميکنم . . .




آخرين تماشايت را پلک نخواهم زد ، مبادا تصويرت در چشمانم آواره شود . . .





در ذهن اگر نيافرينمت ميميرم / از شاخه اگر نچينمت ميميرم

اي عادت چشم هاي بي حوصله ام / يک روز اگر نبينمت ميميرم . . .




طنين نبض باراني ، بلوغ چشمه ساراني / تو را من دوست ميدارم ، ميدانم که ميداني . . .




چشم ماه تو عجب جلوه گه بيداد است / خدا به روي تو سر عشق کدام استاد است

خم ابروي تو را ديدم و رفتم به سجود / صيد را زنده گرفتن هنر صياد است . . .





من گرفتار سکوتي هستم که گويا از هر فريادي بلندتر است . . .




محبان را غم محبوب سخت است / فراق مهربان خوب سخت است

ز هستي دل بريدن نيست مشکل / دل کندن از محبوب دلربا سخت است . . .





خدايا دلم گرفته ، ميان اين همه آرزوها ، دلتنگ ترين بنده ات را درياب . . .




اي بشر آخر پنداري که دنيا مال توست / ورنه پنداري که عجل دنبال توست

هرچه خوردي مال مور / هر چه بردي مال گور

هر چه مانده مال وارث / هر چه کردي مال توست . . .




گرچه از خاکيم و مشتي خاک زير انداز ماست / آسمان کوچکترين بازيچه پرواز ماست . . .





نبردي از وفا يک ذره بويي / به هر ساعت شوي مايل به سويي

فقط يک نکته ميگويم قبول کن / عزيزم واقعا بي چشم و رويي !!!





سفر کردي غروبي از کنارم / تو را اي کاش ميشد باز دارم

تو ميگفتي که ميآيي دوباره / از آن روز دائما چشم انتظارم . . .


من اگر دفتر نفرین شده اندوهم / اگر از نسل گلی هـرزه به روی کوهم

اگر از کل جهان وارث یک احساسم / تو همان آدمک چوبی پیمان شکنی

که فقط لایق آتش زدنی  . . .

.


دیگه یار نمیخوام وقتی که میبینم عشق دروغه چراغش بی فروغه

آخه وقتی که وفا نیست عشق و عاشقی چیست . . . ؟


دلتنگی همیشه از ندیدن نیست ، لحظه های دیدار با همه زیبایی

گاه پر از دلتنگیست . . .



دست من گیر که این دست همان است که من

بارها در غم هجران تو بر سر زده ام . . .



دلم از عشق سهم کمی داشت / برایم با تو بودن عالمی داشت . . .


در دردها دوست را خبر نکردن ، خود یک نوع عشق ورزیدن است . . .




وقتی درختی میسوزد ، دودش را همه میبینند

ولی اگر دلی بسوزد ، هیچکس سوختن آنرا حس نمیکند . . .
.



خوشا دردی که درمانش تو باشی / خوشا راهی که پایانش تو باشی

خوشا چشمی که رخسار تو بیند / خوشا ملکی که سلطانش تو باشی . . .



عشق صدای سازگار است و بلای ماندگار . . .
.



تقدیم به کسی که رفت و مرا در آغوش تنهایی ، تنها گذاشت . . .
.



محبت بر خلایق انتهای سادگیست / مردی و مردانگی آخرش آوارگیست . . .
.



کاش پرده میدانست تا زمانی که پنجره باز است ، فرصت پرواز دارد . . .
.


آرام بخوان ، چون اهسته نوشتم / با دل بخوان ، چون با دل نوشتم



تو را هیچگاه نمی توانم از زندگی ام پاک کنم چون تو پاک هستی می توانم تو را خط خطی
کنم که آن وقت در زندان خط هایم برای همیشه ماندگار میشوی و وقتی که نیستی بی رنگی
روزهایم را با مداد رنگی های یادت رنگ می زنم




امشب گریه میکنم .گریه میکنم برا تو برای خودم برای تموم اونایی که خواستن گریه کنن
نتونستن. برا ی تمام اون چیزی که خواستی ونبودم خواستم وبودی. امشب گریه میکنم به
وسعت دریا به وسعت بیشه به وسعت دل عاشق.برای تو…برای تو….و به پاس احترام تمام
تحقیرهایی که از دیگران شنیدم وهنوز شکست نخوردم




اگه یه روز نشه که دیگه با تو باشم

برات می نویسم خدا نخواست ما با هم باشیم

ولی بدون اون روز روزه مرگ عشق منه


دیوانگی آزادی ام را بپذیر / این قلب بدون شادیم را بپذیر

یا مثل همین دولت تحریمم کن / یا بسته پیشنهادی ام را بپذیر . . .



صدفها صدای دریا را با خود دارند ، فلس های ماهی ، بوی ماهی را

اما استخوان های انسان هیچ نشانی از وفا ندارند . . .





باید خریدارم شوی ، تا من خریدارت شوم

با جان و دل یارم شوی ، تا عاشق زارت شوم . . .



من نیستم چون دیگران ، بازیچه بازیگران

اول بدست آرم تو را ، بعدا گرفتارت شوم . . .




دیگه یار نمیخوام وقتی که میبینم عشق دروغه چراغش بی فروغه

آخه وقتی که وفا نیست عشق و عاشقی چیست . . . ؟



دلتنگی همیشه از ندیدن نیست ، لحظه های دیدار با همه زیبایی

گاه پر از دلتنگیست . . .


دست من گیر که این دست همان است که من

بارها در غم هجران تو بر سر زده ام . . .




دلم از عشق سهم کمی داشت / برایم با تو بودن عالمی داشت . . .




از جرم عشق گر پیش کسی راهم نیست

یارب تو آگاهی که محبت گناه نیست . . .



خوشا دردی که درمانش تو باشی / خوشا راهی که پایانش تو باشی

خوشا چشمی که رخسار تو بیند / خوشا ملکی که سلطانش تو باشی . . .





از دست عزيزان چه بگويم گله اي نيست
گر هم گله اي هست دگر حوصله اي نيست
سرگرم به خود زخم زدن در همه عمرم
هر لحظه جز اين دست مرا مشغله اي نيست
ديريست كه از خانه خرا بان جهانم
برسقف فرو ريخته ام چلچله اي نيست
در حسرت ديدار تو آواره ترينم
هر چند كه تا منزل تو فاصله اي نيست




شمع داني دم مرگ به پروانه چه گفت/گفت اي عاشق ديوانه فراموش شوي/سوخت پروانه ولي خوب جوابش را داد/ گفت ‏طولي نکشد تو نيز خاموش شوي



موج اگر مي دانست ساحل هيچ وقت دستش را نمي گيرد هرگز براي رسيدن نفس نفس نمي زد‏‎




سالهاپرسيدم ازخودکيستم؟... آتشم،شورم،شرارم،چيستم؟...ديدمش اکنون ودانستم کنون ...اوبه جزمن،من به جزاونيستم




يادمان باشد عشق متعلق به لحظه هاست و نفرين برای همه ی عمر



عشق با هم زير باران خيس شدن نيست . عشق انست که يکي چتر ديگري شود و ان يکي هرگز نفهمد که چرا خيس نشد




اشكي كه خشك مي شود. لبخندي كه محو مي شود. : يادي كه در عالم فراموشي باقي مي ماند‏‎ زندگي سه چيز است




اگر انسانها بدانند فرصت باهم بودنشان چقدر محدود است محبتشان نسبت به يکديگر نامحدود می شود